Hoi allemaal,

Hier nog eens een berichtje van Wica.  Nu ik helemaal ingeburgerd ben bij mijn nieuwe baasjes denk ik iets minder aan jullie, maar ik ben jullie niet vergeten hoor en ik weet dat jullie graag nog eens iets van mij horen. Ik ben intussen al goed gewoon in mijn nieuwe huis en ben al wat meer op mijn gemak.  Ik vind het wel nog steeds niet leuk als ze me alleen laten, ik ween zelfs als ze maar even naar een andere kamer gaan. Gelukkig gebeurt dat niet vaak en probeer ik altijd wel mee te sluipen.  Ik probeer zelfs de trap op te gaan als mijn baasje even naar boven moet. Ik weet heel goed dat ik het niet mag, maar mijn nieuwsgierigheid is sterker dan mezelf.  Ook op de bank kruipen kan ik niet laten.  De kussens die uitgespreid liggen op de bank zijn nooit veilig voor me.  Ik vind dat die veel leuker staan op mijn kussen dan op die bank.  Ik probeer ze dan ook altijd stiekem mee te sleuren, maar soms lijkt het wel of mijn baasjes ook ogen op de rug hebben. Wandelen is nog steeds geen echte hobby van me.  Ik vind het wel leuk om dingen te doen met mijn baasjes, maar waarom ik zo in de pas moet lopen, dat is me niet duidelijk.  Mijn baasjes vinden dat ik al heel goed aan de leiband loop, en ik doe ook wel echt mijn best, maar als ik afgeleid ben door iets, vergeet ik op te letten.  Andere honden vind ik helemaal niks.  Ik kruip zo ver mogelijk weg en wil er niets mee te maken hebben.  Mijn baasjes vinden het echter belangrijk dat ik sociaal word en dus willen ze ook dat ik telkens kennis maak met andere honden.  Voor mij hoeft het helemaal niet hoor.  Ik heb genoeg aan het gezelschap van mijn baasjes. Elke dag heb ik nog mijn puppy-uurtje.  Het lijkt wel of er iemand peper in mijn poepje heeft gestopt. Ik ben dan lekker wild en neem alles wat los of vast zit in mijn bek en ren door het huis op.  Mijn baasjes worden er horendol van.  Mijn baasjes zeggen dat ik dan precies niet meer weet wat ik allemaal al geleerd heb en vinden dat ik mij gedraag als een wolf.  Ik geef toe, ik heb gewoon één uurtje per dag zin om mijn eigen ding te doen.  Spijtig dat ik soms buiten vlieg want dat vind ik niet fijn.  Ik sta dan te wenen aan de deur om terug binnen te mogen. Als ik dan weer besef dat ik niet goed bezig ben, mag ik gelukkig snel terug binnen. Vanaf volgende week ga ik met mijn baasjes naar de hondenschool.  Ze doen het omdat ze willen dat we duidelijk weten van elkaar hoe we met elkaar moeten omgaan.  Ik weet niet wat ik er van moet denken.  Ik zal jullie op de hoogte houden of ik het tof vind of niet.  We zullen wel zien…’s Nachts ben ik een voorbeeldig hondje.  Ik ga rond half 11 mijn bench in en slaap tot een uur of 8. Soms ween in nog een beetje maar eens als ik merk dat het stil wordt in huis en het slaaptijd is, leg ik me neer en val ik als een blok in slaap. Flink hé. Mijn behoeftes doe ik netjes buiten.  Akkoord, soms gebeurt er nog wel eens een klein ongelukje, maar dat is zelden mijn schuld hoor.  Ik geef wel aan als ik buiten wil, maar soms begrijpen mijn baasjes me niet zo goed.  Het komt wel hoor.   We moeten nog veel van elkaar leren. Zo, ik denk dat ik voorlopig wel genoeg verteld heb.

Veel groetjes aan Tjeu, Jeanne, Lieke en Stan en natuurlijk ook aan Wietske.