Jeanne bezoekt de buitengebieden
Nog even, dan is het weer zo ver: de derde dinsdag in september. Koning Willem Alexander en koningin Maxima zullen zich op die dag, per Gouden Koets, verplaatsen richting Ridderzaal om daar de plannen voor het komende jaar bekend te maken. Maar voor het zover is bezoekt onze Koning de buitengebieden, zoals dit jaar Rio de Janeiro, waar geheel en al toevallig op dat moment de Olympische Spelen plaats vinden.
Vanwaar deze opening voor een hondenrubriek, zo zult u zich afvragen.
Wel, ieder zichzelf respecterende vereniging, organisatie, republiek of land heeft wel zo’n jaarlijks terugkerend festijn … zo ook onze middenslag schnauzer kennel Van de Oldert… onze jaarlijks terugkerende Oldertjesdag. Niet op de derde dinsdag in september, maar wel op de tweede zondag in september.
Nog even, dan is het weer zo ver”, zo moet ook ook onze schnauzer fokster Jeanne van Ansem hebben gedacht. Maar alvorens dit evenement plaats vindt gaat ze, net zoals onze Koning,, nog even contact zoeken met de buitengebieden. En zo kon het gebeuren dat Jeanne op woensdag 10 augustus zich vervoegde bij de mensen van Prorail om een treinkaartje te kopen richting Het Hoge Noorden. Een lange reis dus. Na enkele uren reizen komt ze aan in Zwolle. En net zoals onze Koning in de Gouden Koets, wordt daar overgestapt op de diligence, juist voorzien van een span verse paarden. Onze topfokster Jeanne in de koets … alleen … want Tjeu heeft afgezien van deze lange reis, met als consequentie dat hij nu alleen alle honden, paarden en kippen moet verzorgen, alsmede komend bezoek moet voorzien van koffie met koek. Maar Jeanne reist door, over de woeste gronden van Drenthe … eindeloze heidevelden waar ’s nachts de Witte Wieven ronddwalen. En dan nadert Assen. En opnieuw wordt van vervoermiddel gewisseld. De diligence wordt verlaten en het laatste traject wordt afgelegd per trekschuit, via het NoordWillemskanaal. Een platbodem, voortgetrokken door het Peerd van ome Loeks. Velen van onze lezers zullen nog nooit een bezoek aan het Hoge Noorden hebben afgelegd, maar als u deze barre tocht van Jeanne gadeslaat zal bij velen de moed in de schoenen zinken en de lust ontnemen om deze tocht te voltrekken. En dan spreek ik nog niet eens over de vele gevaren die je tijdens zo’n barre tocht bedreigen: denk maar eens aan de historische figuur Bonefatius die jaren geleden bij Dokkum is vermoord! Of de aardbevingen die ten gevolge de aardgaswinning plaats vinden. Ja, wij schnauzers in het Hoge Noorden hebben het niet gemakkelijk! Hoewel: we handhaven ons hier redelijk in het gebied van de Germanen, Friezen en Saksen, dat moet gezegd.
Op het einde van de dag ontwaart Jeanne, op het uiterste puntje van de Hondsrug, een spitse toren (de zo geheten Martinitoren) en weet ze dat ze op dat moment in de buitengebieden van Nederland is aangekomen. Buitengebieden waar twee van Katja’s pups zijn beland: Wendy en Watcher Boaz.
En aangezien Jeanne het na die lange reis inmiddels wel heeft gehad en het niet ziet zitten om de slikvelden ten noorden van de stad Groningen zonder lieslaarzen te betreden, heb ik Wendi en haar bazin Germa bereid gevonden om op dat moment ook maar naar de stad Groningen te komen.
En dan kan het feest beginnen: samen het veld in. Boaz kent de omgeving, maar die is voor Wendi nieuw. Rennen over het veld en aangekomen bij de oever van het meer remt Boaz af, hij kent de situatie. Wendi rent echter door en duikt de golven is. Nou is zij wel wat gewend, daar bij het Lauwersmeer, maar bazin Germa vertrouwt het toch niet helemaal en glijdt de oever af om haar hond te redden
En terwijl Boaz en Wendi als dollemannen/-vrouwen rennen en spelen, houdt Jeanne haar voorbesprekingen over de Oldertjesdag met Germa en MariAnne
Na koffie en appeltaart genuttigd te hebben reist Jeanne weer af. Zuidwaarts dit keer, om in Coevorden, een vestingstadje in de veenmoerassen, op de grens van Drenthe en Duitsland, bij haar zus te gaan overnachten. Ik hoop voor haar dat we een goede indruk hebben achter gelaten, want zo’n barre tocht naar het noorden gaat je niet in de koude kleren zitten. Gelukkig is (lijkt) de reis terug naar Brabant (en Tjeu) een stuk korter.
De groeten, ook namens mijn zus Wendi,
Watcher Boaz
