een prachtig gedicht van Martin

Een Schnauzer

Ik weet nog goed de eerste keer
Dat vergeet ik echt nooit meer
De eerste keer dat ik je zag
Verliefd werd ik vanaf die dag

Bruine ogen en een stugge vacht
Een hoekig lijf vol van kracht
Alert waakzaam en lief
Alles wat ik van een hond belief

Met zijn kop tegen mijn knie
Aandacht vragend wel voor drie
Het liefste zit hij op je schoot.
Geeft je pootjes en ligt dood

De gedachte doet mij pijn
Dat hij er ooit niet meer zal zijn
Ze kunnen zoveel liefde geven
Zonder hond wil ik niet leven

Gisteren, morgen of vandaag
Ras of kleur is geen vraag
Groot ,middel of klein
Het zal altijd een Schnauzer zijn

Martien  23 – 08 – 2015

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Time limit is exhausted. Please reload CAPTCHA.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.