Dag allemaal,

Het is een tijdje geleden dat ik weer eens iets van me liet horen maar ik ben er nog hoor. Ik ben inmiddels 6,5 maanden oud en bijna volgroeid.  Het gaat supergoed met me. Ik voel me heel erg thuis bij mijn baasjes en we zijn helemaal gewoon aan elkaar. In het begin was het allemaal een beetje moeilijk voor me. Ik moest ook zoveel leren, maar nu heb ik mijn plaatsje in het gezin helemaal gevonden en weet ik goed bij wie ik wat meer mag (haha)

Ik heb het erg goed getroffen, vind ik. Er is bijna altijd iemand thuis en ik zit overdag dan ook zelden in mijn bench.  Maar goed ook, want ik heb er een bloedhekel aan.   Ik ben graag urenlang bezig in de tuin en kan makkelijk een hele voormiddag lekker in mijn eentje stoeien. Ik ben gek op grote, dikke ballen.  Heerlijk vind ik het om er achteraan te hollen en ze dan lekker stuk te bijten.  Ook ben ik helemaal weg van een tak die mijn baasjes met een koord vastgehangen hebben aan een boom.  Ik kan er lekker op kauwen en aan gaan hangen.  Alleen als het slecht weer is, vind je me niet gauw buiten.  Ik ben best wel een verwend nest en lig met nat weer dan ook liever voor de verwarming dan dat ik buiten verkleum.  Na een tijdje begin ik me binnen dan wel te vervelen en ga ik op zoek naar dingen die me kunnen bezighouden.  Maar de dingen die ik extra leuk vind, worden me meestal snel verboden. Ik mag bijvoorbeeld niet met mijn poten op tafel om daar een blad papier te bemachtigen, ik mag niet op schoenen kauwen, ik mag niet in de zetel springen, ik mag niet lekker kauwen op de mat en ook de bovenverdieping mag ik niet gaan verkennen.  Naar boven gaan doe ik toch wel als ik echt zin heb hoor.  Ik leg me dan beneden in de gang op de mat en doe net of ik in een diepe slaap ben en zodra mijn baasjes denken dat ik even geen kwaad kan uithalen, spurt ik naar boven, neem gauw iets mee en leg me vliegensvlug terug op de mat.  Ik vind het een superleuke bezigheid maar mijn baasjes vinden het not-done.  Flauw hé.

Ik ben inmiddels gestart met de 2^de cursus puppy-training.  Ik vind het erg leuk.  Tijdens de vorige cursus kregen we punten als we de trucjes goed geoefend hadden, ik was zowaar de eerste van de klas.  Voor de lekkere snoepjes van de juf doe ik alles hoor.

Je doet me het grootste plezier om lekker met me gaan te wandelen. In de buurt is er een leuke plek waar zelden anderen mensen zijn en ik vind het heerlijk om daar te gaan wandelen met mijn baasjes.  Ondertussen oefenen we een beetje zodat ik de commando’s kom, hier, los en zo ook op een andere plek dan thuis of in de les kan uitvoeren.  Ik vind dat fijn.  Zolang ze met me bezig zijn vind ik alles goed.

Ik mag ook heel vaak met de auto mee. Op zich vind ik in de auto zitten niet zo fijn, maar ik doorsta het dapper omdat ik weet dat er na een autoritje meestal een leuke activiteit volgt.  Zo mag ik mee naar het verzorgingstehuis waar opa woont en dat is altijd heel leuk.  De oudjes daar vinden me zo schattig en vertellen dan over de hond die zij vroeger in huis hadden of willen me strelen.

Zo, nu weer even buiten want het zonnetje is weer van de partij en ik voel de lentekriebels. Ik heb een buurhondje en dat staat vast al te wachten aan de andere kant van de draad om lekker gezellig samen te dollen.

Tot gauw

Wica

Nou, jullie hebben het allemaal kunnen zien op de film … mijn bezoek aan zus Wietske. We hadden een weekend doorgebracht in Reewijk en aangezien je dan redelijk in de buurt zit van Milheeze dacht ik: laten we even doorrijden, want ik ben wel benieuwd hoe het met mijn vader Fletcher, moeder Katja en zus Wietske is.
De baas was zo dom om van tevoren een berichtje naar Jeanne en Tjeu te sturen en dat had hij nooit moeten doen! Wietske is een echte dame en die wilde er natuurlijk op haar best uitzien. En je weet hoe dat gaat met vrouwen: gauw nog even naar de kapper (trimmer). Wietske is daar overigens met haar ijdel gedrag geen uitzondering op want als ik de foto’s bekijk van mijn andere zussen zie ik bijv. Wica uitgedost met een prachtige strik in het haar. Kijk dat doen mannen natuurlijk niet. Ik kom er op dat filmpje dan ook behoorlijk warrig uit met mijn ongekamde haren. Maar beste lezer: na afloop van ons gestoei was er van de haardos van Wietske ook niet veel model meer over en dat deed mij goed.
Dan moet ik ook nog vermelden dat mijn wandelingen met de baas steeds langer duren. Dit heeft te maken met het feit dat ik niet meer zoals mijn zussen mijn blaas in een keer ledig, maar dat ik dit inmiddels gedoseerd doe, onder het optillen van een achterpoot. Zo doen echte kerels dat. Ook begin ik me steeds meer bewust te worden van heerlijke geuren. Mijn baas wil dan eigenlijk wel doorlopen en dit zal ongetwijfeld te maken hebben met het feit dat zijn reukorgaan niet al te best ontwikkeld is. Bovendien: wat ik heerlijk vind dat vind hij niet lekker. Soms is zo’n geur zo lekker dat ik me er in ga rollen. We wonen hier aan de rand van een natuur/recreatiegebied en aan de oever van het meer is er altijd wel iets van rottende vis te vinden … heerlijk. Maar mijn baas heeft daar heel andere ideeën over. Als hij maar weet dat ik zijn aftershave ook helemaal niet prettig vind.
Maar goed, dat alles even tussendoor want het gaat eigenlijk over mijn bezoek aan Wietske en de film die Jeanne daarvan heeft gemaakt. En als ik die film terug kijk … die zal nooit een oscar verdienen. Niet dat de hoofdrolspelers het niet goed doen, maar gewoon omdat de cameravrouw na al het carnaval gedoe er een onvaste hand (drank?) en een hersenschudding aan over gehouden heeft. Jullie begrijpen nu meteen waarom wij in het Noorden, niet aan carnaval doen. Het risico op een onvaste hand en een hersenschudding is hier met al die aardbevingen al erg genoeg.

Nou hier laat ik het voorlopig maar weer bij, Groeten van Watcher Boaz

Hallo allemaal,

Hóóg tijd voor een update rond mijn persoontje, al 25 weken oud. Het leven is 1 groot feest, vind ik toch tenminste en bijna altijd.., vindt mijn vrouwtje dat ook. Ik ben fluitend door het wisselen van al mijn tandjes gegaan (alhoewel.., juist dat fluiten lukte niet zo heel erg goed toen), maar nu ben ik er helemaal klaar voor met mijn ‘echte’ gebit. Kan ik zo mogelijk nóg beter op alles knabbelen dat ik buiten op de grond tegen kom. Dat ik binnen overal vanaf moet blijven vind ik nog steeds jammer, maar dat snap ik ondertussen wel en ben dus een hele brave meid. En als ik alleen thuis moet blijven vind ik het best prima om met iets lekkers in de bench te gaan slapen, maar zo af en toe laat ze me ook wel eens gewoon lekker in de woonkamer. En ook dan ben ik steeds héél braaf.., op 1 klein vergissinkje na dan…, oeps! Ze gaat eigenlijk toch bijna nooit naar de Appie.., dus zo belangrijk was dat foldertje nu ook weer niet! En ik.., ik heb me prima geamuseerd!!! En toen mijn puppyriempje echt te klein werd zijn we samen een nieuwe gaan kopen. En gelukkig.., heeft mijn vrouwtje toen gekozen voor een tuigje. Best een hele gemakkelijke om om te doen EN.., er zit nu niks meer rond mijn nek!!! En dat is pas echt feest. Buiten wandelen vind ik nog steeds heerlijk, maar het is nu nog zo veel fijner, apetrots ben ik op mijn nieuwe riem! En dat zeggen ook allemaal mensen die we tegen komen. Wat loopt zij er parmantig bij, met van die flapperende oortjes.., net een dressuurpaard in gestrekte draf! Snap niet zo goed waarom ze dan steeds lachen, maar het zal  wel.Wat ook heel erg gezellig is, is dat Puk, mijn poezenhuismaatje er nu ook weer gezellig bij komt in de woonkamer. Ik vond haar vanaf het begin helemaal geweldig, maar zij mij  niet geloof ikL. Nu weten we steeds beter wat we aan elkaar hebben en soms zitten we zelfs al samen naar buiten te kijken door het voorraam. Puk op de vensterbank en ik ervoor op een bankje zodat ik het ook allemaal goed zie. Want dat ik het allemaal graag bijhoudt en van alles op de hoogte ben.., dat is een feitJ!

Groetjes uit een miezerig Weert,

Flo en ook van mijn vrouwtje, Jane

Ik ben nu, op een week na, precies vijf maanden oud.

Vanmorgen nog even naar de dierenarts geweest voor een zogenaamd puppy consult; een gratis controlebeurt (met belonings-koekje) zodat ik wen aan een bezoek aan de dierenarts. Maar goed, daar gaat dit bericht niet over. Waar het wel over gaat? Ik heb vandaag mijn baas versteld doen staan! De mond viel hem open! De goede man denkt nog steeds dat hij een schnauzer puppy aan de lijn heeft, maar uit die droom is hij inmiddels ontwaakt. Tijdens de wandeling, bij een boom aangekomen, heb ik mijn linker achterpoot de lucht in geheven! Eigenlijk ging het niet eens bewust, maar impulsief … en ik viel niet om. Mijn baas (bijna) wel …

Goed, wat ik er verder mee moet weet ik ook niet. Het is vandaag niet weer gebeurd, maar ik hoop wel dat mijn baas zich er van bewust is dat ik nu toch echt in de pubertijd aanbeland ben.

En … al mijn broers en zussen een goed jaar toegewenst!

Groet van Watcher Boaz

Is dat leuk?

“Dat heb je als je in het Hoge Noorden woont”, zei mijn baas vanmorgen. De deur ging open en er was iets veranderd. Daar waar gisteren de wereld bestond uit alle kleuren die je je maar kunt bedenken, was nu alles wit! WIT, mijnheer, maagdelijk wit. Aanvankelijk dacht ik nog dat ik droomde. Je bent net wakker nietwaar, maar de werkelijkheid drong al snel tot mij door toen mijn baas die witte wereld instapte. Alsof de aarde veranderd was in een grote oliebol, rijkelijk bestrooid met poedersuiker. En wat doe je dan als hond? Ruiken natuurlijk, snuffelen ….en dat spul is vooral nat en koud aan je neus. Mijn baas moet dit fenomeen vaker hebben meegemaakt, want die begon een bal van dat spul te maken en ermee te gooien. Kijk, en dat kende ik. Balletje gooien en er achteraan rennen, in de bek nemen en dan snel terug naar de baas. Maar dit balletje is anders. Je raakt het nog niet aan of het bestaat al niet meer; opnieuw poedersuiker. Als we na de wandeling thuiskomen moet ik eerst alle indrukken verwerken, ik laat mijn eten staan, duik direct in mijn mand en moet het geheel nog eens overdenken. Misschien moet ik nog eens contact opnemen met Wendi want die woont nog noordelijker dan ik … misschien is zij door dat witte spul zelfs afgesneden van de rest van de wereld! Jullie begrijpen dat ik mij inmiddels heb laten informeren door het internet: het fenomeen waar ik het over heb heet SNEEUW

Groeten van Watcher Boaz