Jeanne bezoekt de buitengebieden

Nog even, dan is het weer zo ver: de derde dinsdag in september. Koning Willem Alexander en koningin Maxima zullen zich op die dag, per Gouden Koets, verplaatsen richting Ridderzaal om daar de plannen voor het komende jaar bekend te maken. Maar voor het zover is bezoekt onze Koning de buitengebieden, zoals dit jaar Rio de Janeiro, waar geheel en al toevallig op dat moment de Olympische Spelen plaats vinden.

Vanwaar deze opening voor een hondenrubriek, zo zult u zich afvragen.

Wel, ieder zichzelf respecterende vereniging, organisatie, republiek of land heeft wel zo’n jaarlijks terugkerend festijn … zo ook onze middenslag schnauzer kennel Van de Oldert… onze jaarlijks terugkerende Oldertjesdag. Niet op de derde dinsdag in september, maar wel op de tweede zondag in september.
Nog even, dan is het weer zo ver”, zo moet ook ook onze schnauzer fokster Jeanne van Ansem hebben gedacht. Maar alvorens dit evenement plaats vindt gaat ze, net zoals onze Koning,, nog even contact zoeken met de buitengebieden. En zo kon het gebeuren dat Jeanne op woensdag 10 augustus zich vervoegde bij de mensen van Prorail om een treinkaartje te kopen richting Het Hoge Noorden. Een lange reis dus. Na enkele uren reizen komt ze aan in Zwolle. En net zoals onze Koning in de Gouden Koets, wordt daar overgestapt op de diligence, juist voorzien van een span verse paarden. Onze topfokster Jeanne in de koets … alleen … want Tjeu heeft afgezien van deze lange reis, met als consequentie dat hij nu alleen alle honden, paarden en kippen moet verzorgen, alsmede komend bezoek moet voorzien van koffie met koek. Maar Jeanne reist door, over de woeste gronden van Drenthe … eindeloze heidevelden waar ’s nachts de Witte Wieven ronddwalen. En dan nadert Assen. En opnieuw wordt van vervoermiddel gewisseld. De diligence wordt verlaten en het laatste traject wordt afgelegd per trekschuit, via het NoordWillemskanaal. Een platbodem, voortgetrokken door het Peerd van ome Loeks. Velen van onze lezers zullen nog nooit een bezoek aan het Hoge Noorden hebben afgelegd, maar als u deze barre tocht van Jeanne gadeslaat zal bij velen de moed in de schoenen zinken en de lust ontnemen om deze tocht te voltrekken. En dan spreek ik nog niet eens over de vele gevaren die je tijdens zo’n barre tocht bedreigen: denk maar eens aan de historische figuur Bonefatius die jaren geleden bij Dokkum is vermoord! Of de aardbevingen die ten gevolge de aardgaswinning plaats vinden. Ja, wij schnauzers in het Hoge Noorden hebben het niet gemakkelijk! Hoewel: we handhaven ons hier redelijk in het gebied van de Germanen, Friezen en Saksen, dat moet gezegd.
Op het einde van de dag ontwaart Jeanne, op het uiterste puntje van de Hondsrug, een spitse toren (de zo geheten Martinitoren) en weet ze dat ze op dat moment in de buitengebieden van Nederland is aangekomen. Buitengebieden waar twee van Katja’s pups zijn beland: Wendy en Watcher Boaz.
En aangezien Jeanne het na die lange reis inmiddels wel heeft gehad en het niet ziet zitten om de slikvelden ten noorden van de stad Groningen zonder lieslaarzen te betreden, heb ik Wendi en haar bazin Germa bereid gevonden om op dat moment ook maar naar de stad Groningen te komen.
En dan kan het feest beginnen: samen het veld in. Boaz kent de omgeving, maar die is voor Wendi nieuw. Rennen over het veld en aangekomen bij de oever van het meer remt Boaz af, hij kent de situatie. Wendi rent echter door en duikt de golven is. Nou is zij wel wat gewend, daar bij het Lauwersmeer, maar bazin Germa vertrouwt het toch niet helemaal en glijdt de oever af om haar hond te redden

En terwijl Boaz en Wendi als dollemannen/-vrouwen rennen en spelen, houdt Jeanne haar voorbesprekingen over de Oldertjesdag met Germa en MariAnne

Na koffie en appeltaart genuttigd te hebben reist Jeanne weer af. Zuidwaarts dit keer, om in Coevorden, een vestingstadje in de veenmoerassen, op de grens van Drenthe en Duitsland, bij haar zus te gaan overnachten. Ik hoop voor haar dat we een goede indruk hebben achter gelaten, want zo’n barre tocht naar het noorden gaat je niet in de koude kleren zitten. Gelukkig is (lijkt) de reis terug naar Brabant (en Tjeu) een stuk korter.

De groeten, ook namens mijn zus Wendi,

Watcher Boaz

Lieve schnauzer broertjes & zusjes en alle neefjes en nichtjes van de Oldert, Ik heb GROOT nieuws, ik ga verhuizen! Mijn baasjes Jan en Ingrid vertelden mij dat we naar een nieuw huis mét tuin verhuizen speciaal voor mij. Na 7 jaar op een appartement in Brussel mocht dat wel, niet dat ik mij verveelde want we gaan vaak wandelen en ik heb hier een heleboel vriendjes maar een huis mét tuin is toch wel iets bijzonder voor een echte schnauzer zoals ik. Ik kijk er al naar uit om daar rond te lopen. Mijn neefje Paco woont ook in de buurt. Onze nieuwe buren hebben ook 2 honden. Fijn joh! Ik kan niet wachten. Nu nog al mijn speelgoed inpakken (en dat is behoorlijk wat!) en weg zijn wij ?. Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte van mijn belevenissen. Tot gauw! Een mooie poot en lekje van Hoover (en veel groetjes van mijn baasjes).

Dag allemaal,

Ik lees met veel plezier jullie verhalen en wil graag zelf ook weer even vertellen hoe het met me gaat.
Ik ben intussen voor de eerste keer naar de kapper geweest.  Best spannend maar ook heel fijn.  Ik geniet van de aanrakingen en douchen vind ik helemaal de max.  Beneden in huis hebben mijn baasjes een douche die alleen voor mij bestemd is en als iemand de deur van de douche openzet, spring ik er meteen in.  Mijn baasjes willen niet altijd de kraan openzetten want iemand heeft ze wijs gemaakt dat je een hond niet te veel mag wassen, dus dikwijls druip ik vanzelf weer af als ik zie dat het feestje niet door zal gaan.  Jammer !  Nu heb ik toch wel een geweldig geluk dat ik bij de dierenarts langs moest voor pilletjes om me te ontwormen en toen ontdekte ze dat mijn huid licht geïrriteerd is en dat ik 3 x per week met een speciale shampoo gewassen moet worden. Yihaa, van geluk gesproken … Ik hou zo erg van mijn dierenarts !
Inmiddels ben ik een prachtige dame geworden en ik gehoorzaam erg goed.  Ik vind dat ik prima aan de lijn kan wandelen, alleen als ik een andere hond tegen kom, ga ik helemaal los.  Mijn baasjes vragen aan iedereen met een hond hoe ze me dat kunnen afleren en iedereen geeft andere tips.  Zelfs met een lekker snoepje kunnen ze me niet overtuigen om rustig te blijven.  Ik ben toch ook een hond hé. Ik reageer gewoon op mijn soortgenoten.  Wat verwachten ze eigenlijk van me ? Dat ik hen met de neus in de lucht voorbij loop ?  Even serieus hé.  En als we naar een hondenweide gaan, vinden ze het dan weer heel schattig dat ik onmiddellijk nieuwe vrienden maak.  Ja hé, dus aan de lijn moet ik asociaal zijn en los moet ik aan iedereen lekker gaan snuffelen, Komaan hé.
Dat is gelukkig wel het enige meningsverschil dat ik heb met mijn baasjes. Voor de rest komen we erg goed overeen.  Ik jat nog wel eens graag een schoen, een bril of een pen, maar ik laat het ook vrijwel onmiddellijk vallen als ik door heb dat het “not done” is.  Ik ben gek op harde kauwspeeltjes.  Ook pluche beestjes vind ik wel leuk maar die worden al snel saai omdat die in een mum van tijd helemaal gedemonteerd zijn.  Als ik een nieuw piepspeeltje krijg ben ik pas rustig als alle vulling eruit is en ik het piepje gevonden heb.  Daarna is er niet veel meer aan, vind ik.
Ik ben nog steeds heel graag buiten. Ik kan me gemakkelijk een paar uur alleen amuseren in de tuin.  Ik heb echt niet veel nodig om tevreden te zijn. Gewoon de hele tuin besnuffelen en tussendoor lekker languit liggen op de tuintafel.  Heerlijk.
Sinds kort heb ik mijn puppylessen ook afgerond.  Ik ken nu alle basisbevelen erg goed.  Omdat we het allemaal toch erg leuk vonden om zo met elkaar bezig te zijn, hebben we besloten om ons ook nog in te schrijven voor de vervolgcursus.  We komen elke maand samen om de bevelen nog eens te herhalen en om lekker te ravotten met elkaar.  Mijn baasjes vonden het belangrijk om dit nog te doen en ik vind het superleuk.

Ziezo, genoeg gebabbeld. Nu weer terug naar buiten want ik moet mijn ronde nog eens maken in de tuin.

Tot gauw,
Wica